Türkiye’de Göç ile Doğurganlık Arasındaki Mekânsal İlişkinin Adaptasyon Hipotezi Açısından Analizi

Ülkelerin nüfusu; doğum, göç ve ölüm nedeniyle nitelik nicelik olarak değişen bir olgudur. Özellikle son yıllarda Türkiye’de eden nüfus içerisinde kadın sayısının artması ile birlikte doğurganlık davranışının değişmesi söz konusu olmuştur. Bu bağlamda kadınların sosyo-ekonomik uyum sağlama süreci alan yerlerdeki aile yapılarındaki değişimin anlaşılabilmesi için analiz edilmesi gerekmektedir. Doğurganlığın, ekonomik çerçeve ele alınması ilk Becker (1960) tarafından ortaya atılmış literatürde birçok çalışma yapılmıştır. Doğurganlık arasındaki ilişkiyi inceleyen çalışmalarda ise adaptasyon, bozucu etki, seçicilik sosyalleşme hipotezi olmak üzere dört hipotez ön plana çıkmıştır. çalışmanın amacı, 2013 yılına ait Türkiye Nüfus Sağlık Araştırması (TNSA) verileri kullanılarak doğurganlığı etkileyen faktörlerin belirlenmesi iç göçlerin üzerine olan etkisinin sayma veri modelleri aracılığıyla Robust Poisson regresyon modeli adaptasyon açısından değerlendirilmesidir. Analizlerde göstergesi sahip olunan çocuk sayısı alınmıştır. Ayrıca bu çalışmada, mekansal ilişkinin varlığı mekânsal ekonometri araştırılmıştır. çalışmadan elde edilen bulgulara göre doğurganlıkları açıklanmasında hipotezinin geçerli olmadığı görülmüştür.